zaterdag 26 februari 2011

Paracas en Islas Ballestas

Na Nazca maakte Hermanski, op zijn roadtrip naar Lima, een tussenstop in Paracas. De kuststrook van Peru is trouwens vooral heuvelachtig woestijnlandschap, wat me wel wat verraste ... Af en toe zijn er groene stukjes velden (dankzij irrigatie ?) in het landschap, maar het is toch vooral veel zand daar aan de Peruaanse kust !

De temperatuur is heet Spaans zomerweer langs de kuststrook. Een aangename afwisseling want in de Andesbergen van Cusco voelt het weer meer aan als een Belgische zomer. Paracas is een soort van vakantiedorp in the middle of nowhere, eerst heb je de goedkopere hotels en dan volgt er een luxe resort ...aansluitend liggen villa's van gefortuneerde Peruanen.

Hermanski heeft een 2 urige boottocht naar de Islas Ballestas gemaakt, onderweg kom je ook langs El Candelabro een 180  meter lange, 70 meter brede en 50 cm diepe zandtekening. Er is niemand die iets weet over het hoe, waarom, wanneer van het verschijnen van dit immense teken in de zandduinen.  Het lijkt op een kandelaar vandaar de Spaanse naam ... maar het had evengoed Neptunes zijn drietand kunnen zijn. De Spaanse vertaling voor drietand moet ik u schuldig blijven. El tresdientes ?


De Islas Ballestas liggen op een half uurtje, speedboaten van de Canbelabro. Het is een speciale plek op aarde ... honderdduizenden vogels vliegen af en aan van het eiland. De lucht ziet dan ook zwart van de vogels ... zwarte waslijnen lijken het wel, want de vogels vliegen veelal in formatie. Nog nooit in mijn leven een dergelijk vogelspektakel gezien. Ze noemen de eilanden dan ook de Peruaanse Galapagos eilanden. Er leven naast zeevogels en pinguins ook hele kudde zeeleeuwen die een geweldig kabaal maken ! Zeker als ze zich met zijn allen in een akoestisch versterkende grot hebben genesteld ...

Het eiland is een nationaal park, maar er woont wel 1 man. Hij moet namelijk de guano of vogelmest bewaken ! Inderdaad 'the birdshit' is geld waard ... elke 5-7 jaar komen er enkele mensen die vogelmest oogsten. 1 ton van het bijzonder vruchtbare goedje is 1000 soles waard. Er zijn speciale stenen muurtjes gebouwd op de rotskusten, zodat het vloeibare goud niet met de regen in de oceaan zou spoelen. De geur in- en om het eiland is dan ook een interessante olfactorische sensatie te noemen. Verder zei de gids dat het raadzaam was om niet met open mond naar dit natuurschouwspel te gapen vanwege de guano artillerie.

De kuddes zeeleeuwen observeren is ook wel interessant, omdat de mannetjes altijd wel een robbertje aan het vechten zijn. De alfa zeeleeuw krijgt namelijk de meeste vrouwtjes ... en daar mag dan ook om gestreden worden. Het statussymbool bij uitstek van een zeeleeuw is een dikke speknek ! Dik zijn is bij de mannelijk zeeleeuwen populatie in fashion ! En ze moetten er echt moeite voor doen ... want integenstelling tot ons, liggen de chocolade repen en zakken chips niet zo maar voor het grijpen !

Toen we het eiland verlieten om terug te gaan naar het Paracas schiereiland, moesten we onderweg noodgedwongen stoppen, om geen vogels omver te varen. Want we waren omsingeld door duizenden vogels ... die net een school vissen hadden ontdekt. Een schouwspel om nooit meer te vergeten !  Duizenden vogels doken het water in als een pijl uit een boog, recht op hun onderwater zwemmende prooi af. 10 points van de jury voor hun duikkunsten ! In de wijde omtrek zag je hele hordes vogels dit spectaculaire maneuver uitvoeren ... Alsof het vogels regende, al splashend in de Pacifische oceaan en we zaten midden in de actie ! Tsjakka

Geen opmerkingen:

Een reactie posten