Bridge over troubled water

Het Yunca Puncu project is vernoemd naar een Inca-brug over de Urubamba rivier ... Yunca Puncu betekent "poort tot de vallei" in  de lokale quechua taal. De heilige vallei begint hier dan ook officieel en gaat helemaal door tot in  Ollantaytambo (herinner u, waar señor Tom het oranjegele fruitsapje dronk). Hermanski wou die brug wel eens in het echt zien !   

Zo gezegd zo gedaan ... na 2 vruchteloze pogingen om de brug te bereiken via de linkeroever -de weg was versperd door een brugloze zijrivier- ging het deze keer via de rechteroever.  Om deze rechteroever te bereiken moest Hermanski eerst teruglopen naar het dorpje Huambutio dat voor CaiCay ligt. Hier is een brug over de Urubamba rivier en krijg je toegang tot de rechteroever, waar ook een spoorweg ligt, die op een smal stukje land tussen rivier en bergwand, een treinverbinding maakt tussen Cusco, Puno en Arequipa. De spoorweg volgend bereikte señor Tom 2 uur later de fameuse Inca-brug, die er een beetje troosteloos bijhing. De touwenbrug was niet meer correct opgespannen en in deze staat niet echt veilig overbrugbaar te voet. Dan maar terugkeren langs dezelfde spoorweg.

Een half uurtje terugwandelen later passeerde Hermanski een huisje omringd door enkele maïs- en aardappelvelden. Er was een man aan het werken op een groenteveld vlak naast de rivier. Hermanski merkte ook op dat er hier een kabelbrug naar de andere kant van de rivier vertrok. Señor Tom vervolgde zijn weg langs de spoorweg, al denkend :"Als ik die kabelbrug had overgestoken ... dan zou ik een uur minder hebben moeten wandelen ..."

De regisseur in Hermanski zijn hoofd projecteerde vervolgens vliegensvlug Nintendos´ Super Mario op het cinemascherm. Señor Tom zag Super Mario gestuurd door de spelconsole joysticks de kabelbrug overgaan, aan de overkant van de brug weerklonken de bekende computerspel jingles, hiermee aangevend dat Super Mario -door de brug over te steken- toegang had gekregen tot het volgende level... met daarbovenop nog enkele superbonuspunten !

Hermanski dacht, wat Super Mario kan, dat kan ik ook ! Dus liep hij 100 m terug tot waar de man aan het werken was in de tuin, en vroeg hij in zijn beste Spaans of hij hier de brug kon oversteken. De man antwoordde :"si señor" en gebaarde met zijn hand waar hij de omheining kon binnenkomen, plots doken er 3 gigantische zwarte honden op. 1 hond sprong tegen Hermanski op en kwam met zijn voorpoten tot aan Hermanskis´  schouders. De man zei : "roep ´deja´ tegen de honden, toen Hermanski dat ´magic word´ uitsprak werden ze weer rustig. Inmiddels had señor Tom de omheining gepasseerd en schudde hij de hand van de man, die Victor heette en al over de 70 was. Victor nodigde mij uit om iets te komen drinken bij hem thuis. In het huis was Victors´ vrouw Grimanesa aan het koken. Grimanesa heette Hermanski welkom en gaf hem meteen een bekertje gelatine pudding en een pakje petit beurrekes. Energyfood for the soul na zo´n zware wandeling. De klassieke vragen ...- welk land, hoe oud, getrouwd ?-  werden gesteld en beantwoord : respectievelijk het eiland Hawaii ... 28 años ... getrouwd met een blonde godin en twee schatten van kinderen :-)

Señor Tom vertelde over zijn verblijf in Peru en sprak lovend over de prachtige natuur, de vriendelijke mensen en het lekkere eten ... die sopas, dat sappige alpacavlees ! Prompt schotelde Grimanesa Hermanski een lekker Peruaans soepje voor, gevolgd door een quinoa schotel met een forse `slice of cheese´. Ondertussen vertelde het Peruaanse koppel lustig over hun leven, ze hadden 2 volwassen zonen ...ééntje was berggids en woonde in Cuzco, de andere zoon woonde en werkte als reisbegeleider in Wenen, Oostenrijk. De Oostenrijkse Peruaan belde iedere dag naar zijn ouders in Peru. Het grappige was dat hun telefoon buiten stond  langs de voordeur. Als ze internationaal met hun zoon zaten te bellen in Wenen, hadden ze meteen ook een ademembenemend uitzicht op de heilige vallei en de Andesbergen !

Victor vertelde ook dat op een uurtje wandelen van de Inca brug, er ruïnes lagen die nog dateerden van voor de Incabeschaving en dat maar heel weinig mensen deze ruïnes wisten liggen of bezochten. Hermanski dacht :"daarvoor kom ik morgen terug !"

Vandaag moest hij eerst nog terug naar CaiCay ... en daarvoor moest de kabelbrug overwonnen worden ! 2 stalen kabels van een 42tal meter lang waren over het snelstromende water gespannen ... Met een derde touw trok Victor, een soort van katrollenrails waaronder een plankje hing, naar onze kant toe. Het plankje leek op het zitje van een schommel, alleen moest je op deze ´schommel´ zijdelings plaatsnemen zoals je op het zadel van een paard gaat zitten. Victor legde uit dat de zwaartekracht mij tot het midden van de rivier zou brengen en dat ik mij vervolgens aan het 3de touw moest optrekken naar de andere kant.

Ready, set, go .. niet te veel nadenken en just do it dan maar ! Voor señor Tom het wist, hing hij boven de kolkende rivier aan de kabels te bengelen en begon hij aan het touw te trekken ... hoe dichter bij de overkant hoe zwaarder het werd. Eénmaal aan de overkant, zwaaide Hermanski Victor en Grimanesa uit en wandelde hij tussen de maïsvelden terug naar huis, drie kwartier later was hij weer in het oude vertrouwde CaiCay !