No se ... no es un opcion ! Oftewel ´ik weet het niet´ is geen mogelijkheid ... Michael onze Peruaanse leraar Spaans strooit kwistig met de grappige one-liners als we Spaanse oefeningen aan het maken zijn... Hermanski heeft desalniettemin gretig gebruik gemaakt van deze niet te gebruiken opcion de laatste dagen !
Hij is dus aan zijn Spaanse les begonnen, samen met medestudente Sally uit Brisbane. Hermanski woont nu op de avenida Argentina in Cusco, in het huis van hostmadre Dina en zoon Alfredo en hond pocho (pocho is zo´n Chinese frommelhond).
Ik heb enkele fotoreportages toegevoegd, die later van commentaar zullen worden voorzien ... laat uw fantasie voorlopig maar de vrije loop ... voor oudejaarsavond nog de Machu Picchu, es-mi-vida story. Enjoy !
donderdag 30 december 2010
Machu Picchu ... c'est ma vie !
Just a perfect day ... seeing Machu Picchu in the clouds !
Caroline en ik zouden de Wayna Picchu gaan beklimmen en aangezien je daarvoor niet te lang moet wachten (slechts 400 mensen mogen daar per dag op), vertrokken we richting bus ... met bestemming ... u raadt het al Machu Picchu. Bij de bus aangekomen riepen ze 'nog plaats voor twee passagiers' maar dan in het Spaans en zo stapte Caroline en Hermanski, perfect getimed de bus op ... en voor we het wisten, reden we langs de machtige Urubamba rivier (echt wel bamba),de wilde bergrivier die Machu Picchu omarmt.
Hup de brug over de Urubamba rivier over en enter 'the magic kingdom'. Met de luxe bus zigzaggen we de berghelling op, tussen de prachtige suikerbrood vormige bergen van de Machu Picchu area met fluffy clouds die er als suikerspinnen tussen hangen.
Eenmaal boven moeten we richting Wayna Picchu ... de puntige berg die boven Machu Picchu uitsteekt. Een Amerikaan uit Los Angeles -the city of angels- komt ter hulp en toont ons de weg naar de Wayna Picchu, enkele uren later zullen we hem op de top van de Wayna weer tegenkomen ... Hij is een surfer en heeft er net een weekje catch-the-waves-voor-de-kust-van-Peru opzitten.
Eenmaal bij het begin van de klim moet je je naam en handtekening en vertrekuur in een boek zetten (voor de fans) ... en dan begint de stairway to heaven ! Op een smal richeltje wandelen we verder, hier en daar begeleid door een metalen kabel als houvast tussen de clouds ! Je ziet enkel het pad en de berg ... en verder alleen maar witte mist als je over de rand van de afgrond kijkt. Hermanski is daar niet rouwig om ... want wie weet hoe diep die afgrond is ... Af en toe komen er enkele wandelaars terug uit the clouds, zo ook twee Amerikanen die enthousiast vertellen dat je op de top nog een grot moet doorkruipen en dat ze de volledige wandeling in de wolken gelopen hebben. Op de top deed God de wolken eventjes showbizz-gordijn-gewijs open en zagen ze een korte glimps van het wereldwonder Machu Picchu aan hun ogen verschijnen !
De wandeling vervolgt zijn weg over duizenden treden, die alsmaar smaller lijken te worden. Net voor de top (die 2720 meter hoog is) stoppen we op een richeltje waar het heerlijk zitten dromen is ... met de Machu Picchu aan je voeten.
Na twee uur dagdromen in de clouds (iemand moet het doen), ... vervolgen we onze weg naar de top door eerst door een smalle grot en vervolgens over enkele forse rotsblokken die de top vormen te klimmen. Op de top roept Hermanski luidt het codewoord Salka, terwijl de rest van de wandelaars zich afvraagt wat dat in godsnaam betekent (en u als lezer vraagt zich dat nu waarschijnlijk ook af). Laten we het een mysterie houden ... maar telkens als ik nu een foto van de Machu en de Wayna Picchu zie... komt this moment to mind.
Eens op de top gaat het aan de andere kant weer naar beneden ... naar de maangrot ... maar dat blijkt verder dan verwacht ... we volgen in het voetspoor van wandelaars uit Amerika, meer bepaald New York city. Eenmaal de grot bereikt, blijkt het nog anderhalf uur lopen naar het begin van de wandeltocht (= de ruines van Machu Picchu), we zijn blijkbaar flink gedaald en moeten nog een hallucinant aantal trappen berg- op-lopen ... Caroline legt er flink de pees op (superwoman ?) terwijl Hermanski maar naar adem zit te snakken ... het betere goudvis-op-het-droge-werk. Uiteindelijk komen we terug bij de smalle richel en zien we waar we deze morgen gewandeld hebben een duizelingwekkende afgrond met op de bodem de machtige Urubamba in vizier !
Nog rap even mengen tussen de toeristen en dan vlug vlug de toeristenbus terug naar de diepten van de Urabamba rivier, want voordat we de trein terugnemen naar Cusco wacht er in Aguas Calientes nog de welverdiende plons in de hot springs van zoals de naam al zegt 'Aguas calientes', muy caliente ...
Vanuit de heilzame warmwaterbronnen heb je een one million dollar view op de suikerzoete Machu Picchu berg ... daar samen met mijn roomie Caroline in het jacuzzi-warme-water mijmert Hermanski ...
Oui, oui Salvatore ... C'est ma vie !
De bedoeling was om rond 6 uur op te staan, het gordijn open te trekken, de lucht te aanschouwen en een beslissing te nemen ... Het werd dus een-toch-maar-even-blijven-liggen-want-het-regent-pijpenstelen-beslissing daar in Aguas Calientes aan de voet van de Machu Picchu.
Om 7 uur dan maar rustig ontbeten ... met pannekoekskes, jam ... en Caroline, mijn roomie uit Amsterdam. Saskia (ook uit Amsterdam) kwam ook naar het ontbijt, even later gevolgd door de gezusters Anita en Eurydice (ook uit Amsterdam). En Hermanski was weer vergeten goede smorgens te zeggen ... die Belgen hebben ook geen manieren ;-)
Caroline en ik zouden de Wayna Picchu gaan beklimmen en aangezien je daarvoor niet te lang moet wachten (slechts 400 mensen mogen daar per dag op), vertrokken we richting bus ... met bestemming ... u raadt het al Machu Picchu. Bij de bus aangekomen riepen ze 'nog plaats voor twee passagiers' maar dan in het Spaans en zo stapte Caroline en Hermanski, perfect getimed de bus op ... en voor we het wisten, reden we langs de machtige Urubamba rivier (echt wel bamba),de wilde bergrivier die Machu Picchu omarmt.
Hup de brug over de Urubamba rivier over en enter 'the magic kingdom'. Met de luxe bus zigzaggen we de berghelling op, tussen de prachtige suikerbrood vormige bergen van de Machu Picchu area met fluffy clouds die er als suikerspinnen tussen hangen.
Als soundtrack heeft God ... (dit verzin ik niet) ... Es mi vida van Salvatore Adamo opgezet in de bus. Jawel, c'est ma vie in het Spaans terwijl we de Machu Picchu oprijden, in een landschap dat uit een droomwereld lijkt opgetrokken, begeleid door de soundtrack gezongen door de man waarvan mijn ouders zowat de hevigste fans zijn op het noorderlijk halfrond ... is dit nu droom of werkelijkheid ?
Je t'ai confié sans pudeur
Les secrets de mon cœur
De chanson en chanson
Et mes rêves et mes je t'aime
Le meilleur de moi-même
Jusqu'au moindre frisson
Les secrets de mon cœur
De chanson en chanson
Et mes rêves et mes je t'aime
Le meilleur de moi-même
Jusqu'au moindre frisson
C'est ma vie, c'est ma vie
Allez Hermanski vond dit een leuke knipoog van de 'Almighty'. Oui oui c'est ma vie ...
Eenmaal boven moeten we richting Wayna Picchu ... de puntige berg die boven Machu Picchu uitsteekt. Een Amerikaan uit Los Angeles -the city of angels- komt ter hulp en toont ons de weg naar de Wayna Picchu, enkele uren later zullen we hem op de top van de Wayna weer tegenkomen ... Hij is een surfer en heeft er net een weekje catch-the-waves-voor-de-kust-van-Peru opzitten.
Eenmaal bij het begin van de klim moet je je naam en handtekening en vertrekuur in een boek zetten (voor de fans) ... en dan begint de stairway to heaven ! Op een smal richeltje wandelen we verder, hier en daar begeleid door een metalen kabel als houvast tussen de clouds ! Je ziet enkel het pad en de berg ... en verder alleen maar witte mist als je over de rand van de afgrond kijkt. Hermanski is daar niet rouwig om ... want wie weet hoe diep die afgrond is ... Af en toe komen er enkele wandelaars terug uit the clouds, zo ook twee Amerikanen die enthousiast vertellen dat je op de top nog een grot moet doorkruipen en dat ze de volledige wandeling in de wolken gelopen hebben. Op de top deed God de wolken eventjes showbizz-gordijn-gewijs open en zagen ze een korte glimps van het wereldwonder Machu Picchu aan hun ogen verschijnen !
De wandeling vervolgt zijn weg over duizenden treden, die alsmaar smaller lijken te worden. Net voor de top (die 2720 meter hoog is) stoppen we op een richeltje waar het heerlijk zitten dromen is ... met de Machu Picchu aan je voeten.
Na twee uur dagdromen in de clouds (iemand moet het doen), ... vervolgen we onze weg naar de top door eerst door een smalle grot en vervolgens over enkele forse rotsblokken die de top vormen te klimmen. Op de top roept Hermanski luidt het codewoord Salka, terwijl de rest van de wandelaars zich afvraagt wat dat in godsnaam betekent (en u als lezer vraagt zich dat nu waarschijnlijk ook af). Laten we het een mysterie houden ... maar telkens als ik nu een foto van de Machu en de Wayna Picchu zie... komt this moment to mind.
Terug in Machu Picchu zien we de lama's grazen .. Hermanski maakt zich de bedenking dat er in de Himalayas in Tibet (dat andere hooggebergte) ook lama's rondlopen maar dan vermomd als boeddhistische priesters ... ja door de ijle lucht komen de gekste hersenspinsels to mind.
Vanuit de heilzame warmwaterbronnen heb je een one million dollar view op de suikerzoete Machu Picchu berg ... daar samen met mijn roomie Caroline in het jacuzzi-warme-water mijmert Hermanski ...
Oui, oui Salvatore ... C'est ma vie !
maandag 27 december 2010
The majestic flight of the Condors
El condor pasa ... en niet zomaar op een doordeweekse manier ... maar wat een gracieuze vlucht op de warme thermiek golven van de zon ! Hermanski heeft vorig weekend in de Colca vallei deze ´mighty birds´ mogen aanschouwen ! Samen met Myka bracht hij een weekendje door in de Colca vallei ... op enkele uurtjes van Arequipa. De plaats van afspraak was ´el cruz del condor´, een uitkijkpunt waar je op een rots zit en een duizelingwekkende 1200 meter naar beneden kan kijken in het dal ... De condors waren eerlijk gezegd niet op de afspraak, een telefoontje naar de condor ´hotline´ 1-888-condor, bracht ook geen soelaas ... jammer genoeg geen connectie met mijn mobistar mobieltje in het verre Peru.
Om te tijd te doden werd Hermanski ge-entertained door 4 Chinese dames, 3 uit Taiwan en 1 uit Hong Kong ... het was Chinees voor beginners ... Hermanskis naam werd in Chinese tekens omgezet ... ´Your name has a very fortunate meaning in Chinese´, zeiden ze ... blijkbaar kan ik met mijn Chinese naam alleen maar heel rijk worden (als het in de sterren geschreven staat ... God ik ben er klaar voor :-).
De drie Taiwanese ladies wonen respectievelijk in het noorden, midden en zuiden van Taiwan, ´come and visit us and you´ve seen the whole country north, middle and south... ze hadden de kaart van Taiwan uitgetekend met places to visit ...(de vele hot springs, vulkanen en restaurants met slangensoep zijn aanraders). Momenteel verbleven 2 Taiwanese dames nog enkele maanden op het exotische Saint-Vincent in de Caraiben, en eentje zat op de Zuidpacifische Marshall eilanden als vrijwilliger. Ik mocht altijd eens langskomen op Saint-Vincent ... you are welcome ! ... Ze zaten er nog tot september 2011. Dus wie weet binnenkort ...Hermanski op onderstaand exotisch eiland !
Terug naar de condors ... opeens roept er een kind ... ´El condor´ en hij wijst naar de lucht ... hoog boven ons vliegt er een big bird over ... maar hij komt niet terug voor de zo gewenste ´photo opportunity´ ! Een beetje teleurgesteld moesten we terugrijden naar het dal. In een stroom van toeristenbussen gaat het richting Colca rivier ... maar plots zien we een groepje bussen stilstaan, onze chauffeur vliegt er in volle vaart op af en remt net op tijd met een stofwolk voor de geparkeerde bussen. Alle medepassagiers stormen enthousiast uit de bus en warempel zo maar eventjes zeven condors scheren langs de bergwand, je kan ze bijna aanraken !
Onbeschrijfelijk om deze majestueuze dieren van zo dicht bij te aanschouwen ... ze cirkelen al glijdend op de warme luchtstromen naar de hogere luchtregionen ... tot ze als kleine zwarte stippen boven de Andesbergtoppen wegzweven, het streepje hemelsblauwe lucht tegemoet.
Op kerstavond de dag voor het Colca valley weekend ... kregen Hermanski en Myka nog een kerstdiner voorgeschoteld, aangeboden door de bijzonder sympathieke eigenaars van het Hostal in Arequipa ... Aan de feestdis zaten twee koppels uit Frankrijk, respectievelijk Parijs (In which part of France do you live ? The best part ;-) en een sympathiek koppel uit Bretagne die op 1 jarige wereldreis waren, volgende bestemming Australie, Nouvelle-Zelande en Asie du Sud-Est... en ook een Amerikaan Daniel die in Peru woont omdat and I quote ´I didn´t choose Peru, Peru chose me !´
Het hostal lag vlak bij het plaza de armas van Arequipa en het vuurwerk en het feestgedruis vormden de soundtrack op de achtergrond van onze kerstmaaltijd, we zaten trouwens buiten op een soort van binnenkoerterras op de 1ste verdieping ... naar ik heb gehoord was de kerstmaaltijd op terras geen optie in het winterlandschap van la Belgique. Hermanski is dreaming of a white Christmas ! (NOT) Geef mij maar de zongebrande versie. Allelujah !
De drie Taiwanese ladies wonen respectievelijk in het noorden, midden en zuiden van Taiwan, ´come and visit us and you´ve seen the whole country north, middle and south... ze hadden de kaart van Taiwan uitgetekend met places to visit ...(de vele hot springs, vulkanen en restaurants met slangensoep zijn aanraders). Momenteel verbleven 2 Taiwanese dames nog enkele maanden op het exotische Saint-Vincent in de Caraiben, en eentje zat op de Zuidpacifische Marshall eilanden als vrijwilliger. Ik mocht altijd eens langskomen op Saint-Vincent ... you are welcome ! ... Ze zaten er nog tot september 2011. Dus wie weet binnenkort ...Hermanski op onderstaand exotisch eiland !
Terug naar de condors ... opeens roept er een kind ... ´El condor´ en hij wijst naar de lucht ... hoog boven ons vliegt er een big bird over ... maar hij komt niet terug voor de zo gewenste ´photo opportunity´ ! Een beetje teleurgesteld moesten we terugrijden naar het dal. In een stroom van toeristenbussen gaat het richting Colca rivier ... maar plots zien we een groepje bussen stilstaan, onze chauffeur vliegt er in volle vaart op af en remt net op tijd met een stofwolk voor de geparkeerde bussen. Alle medepassagiers stormen enthousiast uit de bus en warempel zo maar eventjes zeven condors scheren langs de bergwand, je kan ze bijna aanraken !
Onbeschrijfelijk om deze majestueuze dieren van zo dicht bij te aanschouwen ... ze cirkelen al glijdend op de warme luchtstromen naar de hogere luchtregionen ... tot ze als kleine zwarte stippen boven de Andesbergtoppen wegzweven, het streepje hemelsblauwe lucht tegemoet.
Op kerstavond de dag voor het Colca valley weekend ... kregen Hermanski en Myka nog een kerstdiner voorgeschoteld, aangeboden door de bijzonder sympathieke eigenaars van het Hostal in Arequipa ... Aan de feestdis zaten twee koppels uit Frankrijk, respectievelijk Parijs (In which part of France do you live ? The best part ;-) en een sympathiek koppel uit Bretagne die op 1 jarige wereldreis waren, volgende bestemming Australie, Nouvelle-Zelande en Asie du Sud-Est... en ook een Amerikaan Daniel die in Peru woont omdat and I quote ´I didn´t choose Peru, Peru chose me !´
Het hostal lag vlak bij het plaza de armas van Arequipa en het vuurwerk en het feestgedruis vormden de soundtrack op de achtergrond van onze kerstmaaltijd, we zaten trouwens buiten op een soort van binnenkoerterras op de 1ste verdieping ... naar ik heb gehoord was de kerstmaaltijd op terras geen optie in het winterlandschap van la Belgique. Hermanski is dreaming of a white Christmas ! (NOT) Geef mij maar de zongebrande versie. Allelujah !
donderdag 23 december 2010
Merry Christmas
Merry Christmas toegewenst vanuit Zuid-Amerika ! Hermanski gaat kerstmis vieren in Arequipa in het zuiden van Peru. Samen met de Nederlands Myka vertrek ik vandaag met de nachtbus voor een 10 uur durende rit van Cusco naar Arequipa, volgende week maandag begint de Spaanse les, dus heb ik nog enkele dagen om Peru een beetje te verkennen.
Er volgen nog enkele blogverhalen van de voorbije week, wanneer ik terug ben uit Arequipa. Enkele foto´s van het absolute hoogtepunt, Machu Picchu, wil ik jullie niet onthouden. Hermanski heeft dus met de charmante Nederlandse ladies dit wereldwonder bezocht. En het was alles wat Hermanski ervan verwachtte en zoveel meer ... just a perfect day, seeing Lamas in the clouds ...
De puntige berg Wayna Picchu die je boven het lamahoofd ziet uitsteken, heb ik samen met Caroline uit Amsterdam beklommen. De tocht begon in de mist, waardoor het leek dat je door een soort van droomlandschap liep, toen we bovenkwamen verdwenen de wolken en had je een adembenemend zicht op Machu Picchu ... daar 'on top of the world´ zijn we dan 2 uur ademloos blijven zitten ... tussen droom en werkelijkheid !
Er volgen nog enkele blogverhalen van de voorbije week, wanneer ik terug ben uit Arequipa. Enkele foto´s van het absolute hoogtepunt, Machu Picchu, wil ik jullie niet onthouden. Hermanski heeft dus met de charmante Nederlandse ladies dit wereldwonder bezocht. En het was alles wat Hermanski ervan verwachtte en zoveel meer ... just a perfect day, seeing Lamas in the clouds ...
De puntige berg Wayna Picchu die je boven het lamahoofd ziet uitsteken, heb ik samen met Caroline uit Amsterdam beklommen. De tocht begon in de mist, waardoor het leek dat je door een soort van droomlandschap liep, toen we bovenkwamen verdwenen de wolken en had je een adembenemend zicht op Machu Picchu ... daar 'on top of the world´ zijn we dan 2 uur ademloos blijven zitten ... tussen droom en werkelijkheid !
zaterdag 18 december 2010
Salka wasi
Ondertussen in Peru ... vertrek naar Salka Wasi op 6 uurtjes rijden van Cusco. Over de rollende heuvels van de stad gaat het richting Pisaq in de heilige vallei waar de asfaltweg overgaat in zandweggetjes waarop in principe slechts 1 auto kan rijden. Dit wordt treffend geillustreerd in de vorm van een forse volvo truck als tegenligger, onze chauffeur Raul moet ons busje een honderdtal meters lager posteren om de truck te laten passeren. Op de zandweggetjes in Peru, never a boring moment !
We rijden eerst een berpas over van circa 4300 meter hoogte (de boomgrens ligt op 4000 meter in Peru), met op de top een Indiaanse vrouw met een kudde schapen. Op de afdaling doorkruisen we kleine dorpjes met adobe huizen die versierd zijn met dieren en symbolen uit de Peruaanse mythologie. Een tijdje later volgen we de stroom van een bergrivier, al snel gaat de weg omhoog richting hemel en doemt er onder ons raampje een afgrond op om U tegen te zeggen. Het gezegde :"Mensen zonder hoogtevrees hebben geen fantasie", is hier zeker op zijn plaats.
Gelukkig zijn de goden ons goed gezind en komen we heelhuids aan in Paukartambo het laatste stadje der beschaving. De Peruaanse jungle ligt hier op een 4 a 5 uurtjes rijden vandaan, maar wij gaan niet richting jungle ... we blijven in de Andes.
Voordat we onze weg vervolgen lunchen we nog even in de hacienda van Gayle, zoon van onze Peruaanse gids Don Americo. Gayle's woning is prachtig gelegen tussen de oevers van 2 snelstromende bergrivieren . Het soort buitenverblijf waar een schrijver of dichter zou zeggen :" Op deze plek verzin ik de zinnen niet, ze komen tot mij !" De kamer waar de lunch op ons wacht heeft een kamerbreed raam met een fenomenaal zicht op de rivier en omgeving. Na het nuttigen van de lunch, krijgen we een rondleiding van de heer des huizes Gayle. Naast de eeuwenoude hacienda, staan er ook enkele bijgebouwen die vrij basic en met veel glas en hout zijn gebouwd. De kamers stralen, net als Gayle en zijn vader Don Americo, een hoog joie-de-vivre gehalte uit !
Even later worden we uitgezwaaid door Gayle's hond Merlin, en hup en-y-vas ... we vervolgen onze weg naar Salka Wasi ... het zandweggetje is nog altijd billenknijpend smal, hoog op de bergwand de randen van het ravijn tartend. Plots dalen we weer een stukje om een brug over te steken die wel gemaakt lijkt uit hout van sinaasappelkisten, zo flinterdun. Een cartoon van een bengelend busje dat door de sinaasappelkistenhout zakt, en de dieperik invalt ... comes to mind. Een zucht later staan we gelukkig heelhuids aan de andere kant van de rivier, aan de rand van de diepe afgrond die je doet beseffen dat je leeft !
Ondertussen vertelt Don Americo een anekdote uit zijn leven. Als hij alleen op weg gaat naar Salka Wasi, rijdt hij met zijn vintage volkswagen kever de berghelling op ... 1 keer was hij vrolijk tuffend de berg aan het oprijden toen hij de rotorslagen van een helikopter hoorde, toen hij uit het raampje van zijn kever keek, zag hij de helikopter onder hem in het ravijn voorbijvliegen ... het surrealisme van het Andesgebergte in beeld gevat ! Muy surrealistisch, no ? Na een vermoeiende rit kwamen we uiteindelijk aan in het dorpje waar we moesten zijn. Estamos aqui ! Een kwartiertje durende afdaling (a pied) naar de hacienda salka wasi volgde ... een hacienda zonder stroom of moderne douche, ons huis ver weg van huis de komende dagen !
maandag 13 december 2010
“El Valle Sagrado de los Incas”
Hermanski heeft drie dagen in de Urubamba vallei oftewel de heilige vallei van de Inca's verbleven, waar het toch een stuk rustiger is dan in downtown Cusco. De Urubamba vallei (2700 m) ligt ook een 600 meter lager dan de oude Inca hoofdstad (3300 m).
Het hotel in de heilige vallei, met prachtige bloementuin, was pittoresk gelegen tussen de bergen die de Urubamba vallei gezelschap houden.
Voor de bloglezers, de 'Cusco ciudad' foto's zijn voorzien van tekst en uitleg. De volgende dagen gaat Hermanski naar 4000 meter plus, op bezoek bij enkele indianenstammen, die nog een beetje van de Peruaanse cultuur bewaard hebben.
donderdag 9 december 2010
Abonneren op:
Posts (Atom)