Machu Picchu ... c'est ma vie !

Just a perfect day ... seeing Machu Picchu in the clouds !

De bedoeling was om rond 6 uur op te staan, het gordijn open te trekken, de lucht te aanschouwen en een beslissing te nemen ... Het werd dus een-toch-maar-even-blijven-liggen-want-het-regent-pijpenstelen-beslissing daar in Aguas Calientes aan de voet van de Machu Picchu.

Om 7 uur dan maar rustig ontbeten ... met pannekoekskes, jam ... en Caroline, mijn roomie uit Amsterdam. Saskia (ook uit Amsterdam) kwam ook naar het ontbijt, even later gevolgd door de gezusters Anita en Eurydice (ook uit Amsterdam). En Hermanski was weer vergeten goede smorgens te zeggen ... die Belgen hebben ook geen manieren ;-)

Caroline en ik zouden de Wayna Picchu gaan beklimmen en aangezien je daarvoor niet te lang moet wachten (slechts 400 mensen mogen daar per dag op), vertrokken we richting bus ... met bestemming ... u raadt het al Machu Picchu. Bij de bus aangekomen riepen ze 'nog plaats voor twee passagiers' maar dan in het Spaans en zo stapte Caroline en Hermanski, perfect getimed de bus op ... en voor we het wisten, reden we langs de machtige Urubamba rivier (echt wel bamba),de wilde bergrivier die Machu Picchu omarmt. 

Hup de brug over de Urubamba rivier over en enter 'the magic kingdom'. Met de luxe bus zigzaggen we de berghelling op, tussen de prachtige suikerbrood vormige bergen van de Machu Picchu area met fluffy clouds die er als suikerspinnen tussen hangen.

Als soundtrack heeft God ... (dit verzin ik niet) ... Es mi vida van Salvatore Adamo opgezet in de bus. Jawel, c'est ma vie in het Spaans terwijl we de Machu Picchu oprijden, in een landschap dat uit een droomwereld lijkt opgetrokken, begeleid door de soundtrack gezongen door de man waarvan mijn ouders zowat de hevigste fans zijn op het noorderlijk halfrond ... is dit nu droom of werkelijkheid ?

Je t'ai confié sans pudeur
Les secrets de mon cœur
De chanson en chanson
Et mes rêves et mes je t'aime
Le meilleur de moi-même
Jusqu'au moindre frisson

C'est ma vie, c'est ma vie

Allez Hermanski vond dit een leuke knipoog van de 'Almighty'. Oui oui c'est ma vie ...



 

Eenmaal boven moeten we richting Wayna Picchu ... de puntige berg die boven Machu Picchu uitsteekt. Een Amerikaan uit Los Angeles -the city of angels- komt ter hulp en toont ons de weg naar de Wayna Picchu, enkele uren later zullen we hem op de top van de Wayna weer tegenkomen ... Hij is een surfer en heeft er net een weekje catch-the-waves-voor-de-kust-van-Peru opzitten. 

Eenmaal bij het begin van de klim moet je je naam en handtekening en vertrekuur in een boek zetten (voor de fans) ... en dan begint de stairway to heaven ! Op een smal richeltje wandelen we verder, hier en daar begeleid door een metalen kabel als houvast tussen de clouds ! Je ziet enkel het pad en de berg ... en verder alleen maar witte mist als je over de rand van de afgrond kijkt. Hermanski is daar niet rouwig om ... want wie weet hoe diep die afgrond is ... Af en toe komen er enkele wandelaars terug uit the clouds, zo ook twee Amerikanen die enthousiast vertellen dat je op de top nog een grot moet doorkruipen en dat ze de volledige wandeling in de wolken gelopen hebben.  Op de top deed God de wolken eventjes showbizz-gordijn-gewijs open en zagen ze een korte glimps van het wereldwonder Machu Picchu aan hun ogen verschijnen !

De wandeling vervolgt zijn weg over duizenden treden, die alsmaar smaller lijken te worden. Net voor de top (die 2720 meter hoog is) stoppen we op een richeltje waar het heerlijk zitten dromen is ... met de Machu Picchu aan je voeten.

 Na twee uur dagdromen in de clouds (iemand moet het doen), ... vervolgen we onze weg naar de top door eerst door een smalle grot en vervolgens over enkele forse rotsblokken die de top vormen te klimmen. Op de top roept Hermanski luidt het codewoord Salka, terwijl de rest van de wandelaars zich afvraagt wat dat in godsnaam betekent (en u als lezer vraagt zich dat nu waarschijnlijk ook af). Laten we het een mysterie houden ... maar telkens als ik nu een foto van de Machu en de Wayna Picchu zie... komt this moment to mind.


 

Eens op de top gaat het aan de andere kant weer naar beneden ... naar de maangrot ... maar dat blijkt verder dan verwacht ... we volgen in het voetspoor van wandelaars uit Amerika, meer bepaald New York city. Eenmaal de grot bereikt, blijkt het nog anderhalf uur lopen naar het begin van de wandeltocht (= de ruines van Machu Picchu), we zijn blijkbaar flink gedaald en moeten nog een hallucinant aantal trappen berg- op-lopen ... Caroline legt er flink de pees op (superwoman ?) terwijl Hermanski maar naar adem zit te snakken ... het betere goudvis-op-het-droge-werk. Uiteindelijk komen we terug bij de smalle richel en zien we waar we deze morgen gewandeld hebben een duizelingwekkende afgrond met op de bodem de machtige Urubamba in vizier !

Terug in Machu Picchu zien we de lama's grazen .. Hermanski maakt zich de bedenking dat er in de Himalayas in Tibet (dat andere hooggebergte) ook lama's rondlopen maar dan vermomd als boeddhistische priesters ... ja door de ijle lucht komen de gekste hersenspinsels to mind.



Nog rap even mengen tussen de toeristen en dan vlug vlug de toeristenbus terug naar de diepten van de Urabamba rivier, want voordat we de trein terugnemen naar Cusco wacht er in Aguas Calientes nog de welverdiende plons in de hot springs van zoals de naam al zegt 'Aguas calientes', muy caliente ...

Vanuit de heilzame warmwaterbronnen heb je een one million dollar view op de suikerzoete Machu Picchu berg ... daar samen met mijn roomie Caroline in het jacuzzi-warme-water mijmert Hermanski ...
Oui, oui Salvatore ... C'est ma vie !