Titicaca meer

Soms kan het snel gaan ... Hermanski liep over straat in Cusco en kwam Rik tegen, de altijd goedlachse Nederlandse secretaris van de Spaanse school. Rik riep :"Hoi hoi ... en nog een leuke reis vanavond !" Hermanski riep zonder nadenken :"Ja, dat zal wel lukken !" 5 stappen verder dacht hij :"Welke reis ?"

Toen ging eurekagewijs, het lampje branden. Lindsay ... Hermanski's student-huisgenoot, zou diezelfde avond samen met haar Nederlandse vriendin Laura voor een driedaagse reis naar het Titicaca meer gaan, maar Hermanski ging niet mee. Dus liep hij verder naar huis, twee minuten later hoorde hij plots " hey Tom": roepen ... en keek hij om. Daar liepen Laura en Lindsay, ze hadden in de namiddag hun reis geregeld. Hermanski dacht :"als Rik dacht dat ik op reis ging ... waarom zou ik het zelf niet denken ... Laten we gek doen, ik ga ook mee ... zou het nog lukken ?"

Het was 6 uur 's avonds en de nachtbus zou rond 10 uur vertrekken, rap de taxi in (in Cusco centrum kost een taxirit tussen de 3 en 5 soles). Lindsay liet hem het reisbureau zien, en jawel er was welgeteld 1 plaats beschikbaar op de bus. Voor Hermanski het wist was het geregeld ... "Here I come lago Titicaca, met de Nederlandse meiden !" En zo zie je maar het kan snel gaan in het leven ! Zoveel keuzemogelijkheden ... aan u de keuze !

Puno is de stad van bestemming aan de oevers van het Titicaca meer, zo meer liefst 3800 meter boven de zeespiegel ! Ik heb hier in Cusco het  verhaal gehoord van een oudere Peruaan dat het Titicaca-meer vroeger -miljoenen jaren geleden- eigenlijk de oceaan was, maar dat het opgetild is tot duizelingwekkende hoogte ! Het meer heeft nog altijd een zeker zoutgehalte ... dus wie weet is het wel waar. Verder vertelde deze
man een verhaal over de Inca mythologie. De zon stuurde zijn zoon Manco Capac uit en de maan zond haar dochter Mama Ocllo uit om licht en cultuur te brengen in de wereld. Manco Capa en Mama Occlo kwamen tevoorschijn uit het Titicaca meer en begonnen hun zoektocht naar een plaats om hun koninkrijk te stichten. Toen ze de vallei bereikte waar Cusco vandaag ligt, plantte Manco zijn gouden staf  genaamd  ‘tapac-yauri’ in de grond, de stof zonk diep in de vruchtbare grond ... het teken naar waar ze gezocht hadden. En zo onstond Cusco en het Inca rijk.

's Werelds hoogst bevaarbare meer, ligt op de grens met Bolivia, en de lokale taal Aymara wordt zowel in Bolivia als Peru gesproken. Het Titicaca meer is 180 km lang, 90 km breed en 281 m diep.

Heel Peruaans was er eigenlijk niets geregeld -van onze all-in reis- toen we vroeg in de morgen in Puno aankwamen, maar enkele telefoontjes later ... en al wachtende vanille koekjes ontbijtend in het verkeerde hotel (de bedden stonden op kratten, en we moesten de kamer delen met Braziliaanse deernes) vonden we uiteindelijk de juiste man die alles wat al geregeld zou moeten zijn nog eens zou regelen . En zo konden we om 7 uur 's morgens op weg voor de geboekte boottocht vanuit Puno naar het eiland Taquila (plus minus twee uur varen).

Onderweg deden we de Uros gemeenschap aan. De Uros bewoners hebben het meer overwonnen door plaggen van een soort van drijvende turf samen te binden. Op deze drijvende laag worden er tevens lagen riet aangebracht, zo onstaat er een zelfgemaakt eiland (ook verkrijgbaar bij de betere doe het zelf zaak). In de blakende zon stonden de bewoners ons al zwaaiend welkom te heten. Over een strook van enkele honderden meters, lagen er verschillende 'gemeenschappen'... die als in een soort van rieten Disneyland, de toeristenboten ontvingen. Er werden demonstraties gegeven van de levensstijl ... onder andere een soort gedroogde kip en flamingo's als huisdier, zijn beelden die bleven hangen bij Hermanski !

Als toemaatje werd er een boottochtje met een rieten schip aangeboden, tegen betaling wel te verstaan. De 'president' van de gemeenschap en zijn hulpje roeiden de fiere rietenboot naar een aangrenzende rieten gemeenschap. En toen was het tijd om verder te varen ...  naar Taquila Island ! Tuh Tuh .. Tuh Tuh Tuh ...Tuh ... Taquila !

Anderhalf uur varen later kwamen we aan op het zonovergoten eiland. Het water van het meer was er Middelandse Zee blauw ... en de bewoners stonden ons op te wachten in hun 'traditionele' klederdracht. Met muts en lendenband. Aan de muts kan je zien of de man getrouwd is of vrijgezel, en op de lendenband staat de hele familiegeschiedenis in symbolen uitgebeeld. Hermanski speelde met het idee om zich een vrijgezellenmuts aan te schaffen ... Om zo proefondervindelijk de plaatselijke schoonheden duidelijk te maken dat hij nog steeds 'available' was ... maar de designs stonden hem niet echt aan.

Op het eiland hebben we een maaltijd genuttigd van forel met frietjes en Quinoa-soep, ondertussen werden er enkele volksdansen opgevoerd. Bokrijk in de Andes ... tafelgenoten waren een Spanjaard uit de buurt van Valencia en een Japanse vader en dochter uit de omgeving van Tokyo. De Japanse vader wou alles weten over Hermanski's reis naar Japan, terwijl de dochter simultaan vertaalde voor de niet Engels sprekende vader. Hermanski komt in het Japans niet verder dan ... "I want to have sweet pancakes now !" ... Dat fonetisch zo klinkt ... "Imma hotto kee-kie, ta-bee thai !" Probeer het eens uit, als u een toeristenbus vol Japanners tegenkomt.

De Spanjaard uit Valencia, bleek een sportieve man, die net een 5000 m plus berg in de Andes beklommen had.  Hij was toch geschrokken door het gebrek aan zuurstof op die hoogte ! Op Taquila eiland nam hij een duik in het water van het meer ... het was "warmer" dan een bergmeer in de Pyreneëen zei hij achteraf. Maar aan zijn oe en aah geroep te horen toen hij in het water lag te zwemmen ... was het toch maar frisjes.

Hermanski vond het een beetje surrealistisch om een Mediterraans aandoend eiland te zitten dat op 3800 m hoogte lag, omringd door water met in de verte de besneeuwde bergtoppen van de Boliviaanse Andes. Toen Hermanski dit vertelde aan de Nederlandse meiden, zei Laura :"het topje van de IJsberg gevoel misschien ?" En dat was inderdaad de nagel op de kop ... Wat zou er nog allemaal onder het water verborgen liggen ?