En hoe zit het met die Peruaanse cultuur ? Voor de bourgondiërs zullen we beginnen bij het Peruaanse eten ... Iedere dag wordt er twee keer warm gegeten bij de gezinnen thuis. In Peru is soep heel belangrijk, en die zijn dan ook superlekker en soms al een maaltijd op zich. Plaatselijke specialiteiten die Hermanski al geproefd heeft zijn creoolse quinoa soep en alpaca vlees, beiden ´muy rico´. Een specialiteit waar ik waarschijnlijk niet van ga eten is "cuy" of te wel cavia. Het diertje wordt namelijk "au complet" opgediend, met hoofd en poten erbij, als een cavia die te lang in de zon heeft gelegen ...
Volgens leraar Michael zijn er in Peru zoveel verschillende streekgebonden gerechten ... dat je over een periode van twee jaar dagelijks een ander gerecht zou kan eten, zonder twee keer hetzelfde gegeten te hebben. Deze uitspraak mag waarschijnlijk met een 'patriotisch' korreltje zout genomen worden, maar het zegt toch iets over de Peruaanse eetcultuur.
Qua drinken is de ´pisco sour´ de koning van de Peruaanse dranken. Deze drank bevat naast pisco geklopt eiwit, rietsuikerstroop, gebroken ijsblokjes en veel limoen- of citroensap (voor meer uitleg hier klikken). En natuurlijk ook de maté de coca voor de theedrinkers. De cocaplant heeft vele heilzame effecten voor de gezondheid, zo is het een probaat middel tegen hoogteziekte. Maar door de kruistocht tegen de cocaïne dat van dezelfde blaadjes wordt gemaakt, is de gewone coca plant niet zo bekend in het westen. Hier in Peru kan je ook gewoon coca theezakjes kopen, maar meestal worden de volledige blaadjes gebruikt om de thee te bereiden. Verder eten de mensen de blaadjes ook zo ... gewoon puur natuur. Het smaakt bitter en uw gebit slaat groen uit :-).
 |
| Pisco sour cocktail (shaken not stirred) |
Geografisch zijn er drie zones in Peru van links naar rechts : de kust, het hooggebergte en de jungle. Sociaal gezien heb je verschillende bevolkingsgroepen de oorspronkelijke indianen en daarnaast zijn er de mestiezen (mix blank en gekleurd), de blanke Peruanen, de Aziatische Peruanen (voormalig president Fujimori was van Japanse afkomst) en de Afro-Peruanen. Volgens leraar Fernando is er veel racisme tussen deze verschillende lagen van de bevolking. Dit komt ook tot uiting in de sport bijvoorbeeld. In Lima heb je een ploeg die voornamelijk uit blanken bestaat de "U" genaamd en daarnaast is er Alianza Lima traditioneel een ploeg die uit "mix van minderheden" bestaat. Een ander voorbeeld van de klassenverschillen is de blanke Peruaanse nobelprijswinnaar Mario Vargas Llosa, hij is helemaal niet geliefd bij de indianenbevolking in het hooggebergte van de Andes, die hem als een rechtse rakker zien.
Ook tussen de Zuid-Amerikanen onderling is niet alles peis en vree. Zo zijn de Argentijnse toeristen die hier in Cusco neerstrijken, helemaal niet geliefd bij leraar Fernando. Volgens Fernando zijn de Argentijnen een veel te luid volk en zijn het beroepsklagers. De vele Argentijnse toeristen die hier rondlopen hebben ook veelal maté potjes bij waaruit ze drinken, dat zijn ijzeren ronde potjes met een rietje. Het is gevuld met een soort thee, van een hulstachtige plant, die heel populair is in Argentinië (foto klik hier) Ze nemen die maté blijkbaar overal mee. De Argentijnen hebben ook een grappig Spaans accent. Het zijn allemaal ché ché klanken wat de klok slaat. Vamos a la placha (plaza) ... De cha cha cha moet naast de tango ook wel in Argentinië uitgevonden zijn !
In een gastgezin wonen is toch in een deel van de stad wonen waar geen toeristen komen en waar het dagelijkse leven van Cusco zijn gangetje gaat. In het centrum is het toch vooral ´tourist town´, en word je om de haverklap aangeklampt door straatventers... om een typische Peruaanse muts, een tekening of een andere snuisterij te kopen. Ook wordt er op iedere straathoek reclame gemaakt voor de typische Inca massages, massaje amigo ? Wat een inca massage nu precies is, laat ik aan uw verbeelding over (de prijs mag u wel weten, 30 soles voor een uur).
In het gastgezin verbleef ik met twee andere medestudenten, Lindsay uit Holandia (inmiddels na een weekje Ecuadoraanse jungle, vlakbij de evenaar ... is ze bijna weer opweg naar Nederland) en Monica uit het Oostenrijkse Tirol. Als we samen rond de keukentafel zaten, hadden we telkens weer een mooi uitzicht over Cusco en omgeving. Gastvrouw Dina praat graag, maar dan enkel in het Spaans ... haar zoon Alfredo studeert economie aan de universiteit van Cusco. Dochter Sircaya woont momenteel bij het Como meer in Italia en dankzij het internet wordt er dagelijks gepraat over het wel en wee ... in respectievelijk Como en Cusco. De hond Pocho komt je altijd enthousiast tegemoet gegleden op de gladde tegels van de binnenkoer als je het huis binnenkomt, hij heeft daarbij altijd een "maak-me-niet-aan-het-lachen" uitdrukking op zijn gezicht. (zie foto)
De wandeltocht van huis naar school duurde ongeveer een kwartiertje ... het ging telkens trapsgewijs iets hoger naar de wijk San Blas, de oude wijk van Cusco die over de stad uitkijkt. Iedere morgen had je dan ook een prachtig uitzicht over de typische rode daken van Cusco, met op de achtergrond de groene heuvels van de stad ... die veel weghebben van die nepbergjes die miniatuurtreinfans nabouwen om de trein tunnelgewijs door te sturen ... U kent ze wel die ronde gifgroene bergen met hier en daar een plukje bomen en struiken. De inheemse bomen zijn praktisch allemaal omgekapt op de berghellingen van Cusco en de plukjes bomen die er nog wel staan, zijn meestal de heerlijk ruikende "uitheemse" Australische eucalyptisch bomen.
Zo zit Hermanski ondertussen twee maanden in Cusco, het blijft een heerlijke stad om in rond te lopen ...Me gustas tu, Cusco !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten