Rapa Nui .... La Isla Pascua

Rapa Nui aka Paaseiland ! Een klein stipje in de immense Stille Oceaan behorend tot Chile, maakt deel uit van de Polynesische driehoek (Hawaii-Nieuw Zeeland-Paaseiland). Het eiland is met 163,6 vierkante kilometer ongeveer even groot als het Nederlandse waddeneiland Texel. Er wonen naar schatting 4500 mensen . Het is een van de meest geïsoleerde eilanden ter wereld ! Het dichtstbijzijnde bewoonde eiland, Pitcairn, ligt er 2075 km van verwijderd ! Lima ligt op 3800 km. Hermanski's hotel lag aan zee, zo zag hij vanaf de ontbijttafel de eindeloze horizon ... zovele duizenden kilometer alleen maar water ! ´s Avonds is de sterrenhemel fenomenaal op Rapa Nui... met open mond kan je blijven staren naar al die sterrenpracht !

Naar het Paaseiland ga je natuurlijk voor de mysterieuze beelden (moai genaamd), die je op heel het eiland kan vinden. In mijn kindertijd was er een Suske en Wiske album over de beelden, die het eerste zaadje in mij plantte om de beelden ooit in het echt te zien. Vorig jaar heb ik in London in de National Gallery al een authentiek Paaseiland beeld zien staan, maar in hun natuurlijk habitat ... zien ze er natuurlijk stukken beter uit ! 

De meeste beelden zijn echter gerestaureerd en terug rechtgezet ... zoals de beroemde "15" op onderstaande foto ... De 15 zijn door een tsoenami al een keertje omver gekegeld. Nu staan ze weer fier rechtop ... en je kan er naar blijven kijken ... die blik ... dat mysterieuze stoicijns rechtop staan ... ! Al de beelden met lichaam, staan trouwens in dezelfde houding. Op het beeld zijn de armen gebeiteld met de handen op de navel. Vandaar misschien de bijnaam van het eiland ... navel van de wereld. Een bijnaam die de stad Cusco trouwens ook heeft. Toen Hermanski dat vertelde tegen de plaatselijke inwoners, zeiden ze dat zij eerst waren met die bijnaam :-)

In het hotel, dat geleid werd door een beetje norse plaatstelijke grootmoeder,  verbleven ook twee Canadese vrouwen uit Toronto en 1 Duits meisje uit Freiburg.  De Canadese ladies hadden ook hun vlucht gemist, net zoals Hermanski hadden ze er niet bij stilgestaan dat voor een vlucht 0:55 uur woensdag, je op dinsdagavond al daar moet zijn ;-)

Verder logeerde er in het hotel een Engels koppel Robert en Susan die in de Caraiben op het eiland Saba wonen, een klein vulkaaneiland behorend tot Nederland. De vulkaan Mount Scenery is met zijn 877 meter trouwens het hoogste punt van Nederland ... vulkanen in Nederland ... asjemenou ! Robert is lobster (kreeft) visser op pensioen ... hij vertelde me dat een atol voor de kust van Saba, 1 van de weinige plaatsen ter wereld is waar het jaar rond op kreeft mag worden gevist. Robert en Susan waren helemaal vanuit de Caraiben met een boot meegevaren via de het Panama kanaal en de Galapagos eilanden naar het Paaseiland toe ! De eigenaar van de boot ging nu verder richting het vasteland van Chile ... maar Robert en Susan bleven enkele weekjes op het Paaseiland voordat ze terugvlogen naar Saba.

Ze vertelden me ook dat ze sinds kort rechtstreeks van de Nederlandse overheid afhangen, vroeger behoorden ze tot de Nederlandse Antillen ... die een apart statuut hebben. Maar omdat Saba het kleinste eiland van die Antillen is , kwam er geen overheidsgeld op het eiland terecht ... maar bleef het in de grotere Antillen plakken. Nu zijn ze rechtstreeks afhankelijk van Nederland, als een bijzondere gemeente ... Dit heeft naast rechtstreekse subsidie echter ook andere drastische gevolgen ;-) Vroeger hadden ze geen straten of straatnummers op het eiland, omdat iedereen wist waar iedereen woonde ... De nuchtere Nederlandse regering zag daar de logica niet van in, en heeft straatnamen en nummers ingevoerd ! Ik mag altijd eens langskomen op het eiland zeiden Robert en Susan, ze hebben me hun email adres gegeven ! (meer info klik Saba)

Saba, its just one big volcano !

Hermanski ging de eerste dag, nog een beetje groggy van de nachtvlucht, op verkenning op het Paaseiland. Toen hij door de straten van Hanga Roa liep (het enige dorpje op het eiland), wuifde een plaatselijke inwoner naar hem vanuit zijn tuin. Hermanski wuifde terug, en de Paaseilander maakte met een handgebaar duidelijk dat hij mij uitnodigde in zijn tuin. Er zat nog een man Raoul genaamd, de wuiver zelf heette "tio Muna"  (favoriete uitspraak van tio Muna was "Rapa Nui OE AAAH", Hermanski moest dit dan herhalen ... bijzonder hilarisch)... tio Muna is een echte Rapa Nuiees (oftewel een gezette Polynesier). Raoul was een Chileen van het vaste land, meer bepaald Santiago ... maar hij werkte al enkele maanden op de luchthaven van het Paaseiland. Raoul en tio Muna nodigden me uit om mee te eten met de barbecue. Twee Chileense toeristen de vrienden Natalia en Fernando werden ook door Tio Muna binnengewuifd ... Zo zaten we met zijn vijven aan de barbecue. Op het menu stonden 5 grote vissen met piranha tanden ... diezelfde morgen nog versgevangen door tio Muna uit de Stille Zuidzee. Het smaakte bijzonder lekker moet ik zeggen !

Tio Muna is een echte entertainer ... en toen de buurman erbij kwam zitten met afwisselend gitaar en accordeon als begeleiding, werd er tot laat in de avond uit volle borst Rapa Nui klassiekers gezongen (niet in het Spaans, maar in de oorspronkelijke taal van de Rapa Nuiers) ... ondertussen was er al een tweede ronde op de barbecue geserveerd. My first taste of Rapa Nui was dus al bijzonder geslaagd ! 

Dag 2 ging Hermanski zwemmen in de Stille Zuidzee, het weer was tropisch warm ... en de golven waren surfklaar. Terwijl Hermanski in het water lag te dobberen, zag hij tot zijn verbazing een schildpadkop boven water komen. Het was een gigantisch exemplaar ... type reuzeschildpad. De schildpad zwom op nog geen meter van Hermanski ... another taste of  la Isla Pascua !

In de namiddag stond er een tour gepland, op de bus zaten ook twee Japanse meisjes op wereldtournee Tomomi en Yuho ... Ik weet niet hoe ze het doen maar ze kregen zelfs de meest norse medepassagiers aan het lachen. Het was bijzonder leuk om met hen de beelden te bezoeken, en Japanner zijnde waren ze natuurlijk gek op foto´s maken ! Op de tour kwamen we naast de beelden ook een muur tegen, niets speciaals op zich ... ware het niet dat het een exacte kopie was van een Inca muur ... De muur zou in Cusco niet misstaan hebben. De gids zei dat er op 1 of andere manier een uitwisseling geweest moet zijn tussen de Inca cultuur en de Rapa Nui eilandbewoners. De gids zelf was een echt Rapa Nuiees dus hij beweerde dat de Polynesische bewoners (vanwege hun navigatiekunsten) naar het Zuid-Amerikaanse vaste land gevaren waren ... maar als je het een Peruaan vraagt, dan zal die waarschijnlijk zeggen dat het omgekeerd was ... Inca goes to Easter Island.

Op de laatste volledige dag, heeft Hermanski samen met de Canadese ladies en de Duitse Petra een auto gehuurd om het eiland te verkennen. Op bovenstaand¨"exotisch strand" werd -er na het bezoeken van verschillende beelden rijen- een duik in het azuurblauwe verfrissende water genomen, daar liepen ook de Chileense vrienden Natalia en Fernando rond ... zij waren met de mountainbike gekomen (een twee uur durende tocht). Met de auto was het 20 minuten ...

Met de auto bezochten we ook een vulkaan (vlakbij de 15 beelden) ... op de vulkaanhelling staan tientallen beelden. Sommige half afgewerkt en sommige nog liggend in de rotsen ... met alleen de contouren uitgebeiteld. Het is een soort nationaal park, met parkopzichters ... en dat zal Hermanski geweten hebben ! Het entree ticket was duur ... 60 dollar en je kreeg een waslijst aan regels ... de beelden niet aanraken, niet op de beelden gaan staan ;-) etc.

Toen we in het park aan het rondlopen waren en vlakbij onderstaand beeld stonden, wou Hermanski een foto langs het beeld maken. Normaal gezien mocht je niet van het pad afwijken ... maar Hermanski dacht 1 meter op het gras staan, dat kan toch geen kwaad. De Duitse Petra nam de foto ... en 30 seconden later kwam er een woest briezende parkopwachtster naar Hermanski toe. "What is your name ? Where are you from ? Show me your passport ...we are going to call the police !" brieste ze. Hermanski moest onder het aanhoren van een stroom aan verwijten -over het gebrek aan respect van de toeristen voor het Rapa Nui erfgoed en si en la- meekomen naar het entreehokje. Waar de vrouw een logboek opende ... en meteen een halve bladzijde volschreef over dit zware misdrijf ! Belg stond op het gras langs beeld ... jaja Hermanski is vereeuwigd in de annalen van de Paaseilandse parkwachters ! Er werd overlegd met de kaartjesverkoopster over de te nemen ´sanctie´ voor dit misdrijf ... de politie werd er niet bijgehaald ... maar Hermanski moest zijn camera afgeven !

"scene of the crime"

Mijn digitaal exemplaar werkt niet meer, dus had Hermanski een analoog wegwerpmodel gekocht. De parkwachtsters zeiden "You have to destroy that picture, okay !" De enige manier om die foto te vernietigen is de film eruithalen, maar dan verlies ik natuurlijk al mijn foto´s. Gelukkig kreeg ik mijn toestel terug, als ik de belofte maakte om de foto te vernietigen ! Hermanski zei maar "si senoritas" en na dit "machtsmisbruik-van-verveelde-parkwachtster" toneelstuk ... mocht Hermanski weer beschikken.

Moraal van het verhaal ... later bleek dat er in de krater van de vulkaan ook beelden stonden, waar je wel gewoon op het gras langs kon gaan staan ... zonder een parkwachtershow !